اثر بخشی درمان شناختی ـ رفتاری مدیریت استرس بر شدت علایم بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر

زمینه و هدف : سندرم روده تحریک پذیر نوعی بیماری گوارشی است که با درد مزمن شکم و تغییرات اجابت مزاج و عدم علل عضوی برای این علایم مشخص می شود. هدف این مطالعه تعیین اثر بخشی درمان شناختی ـ رفتاری مدیریت استرس بر علایم بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر بود. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی که در سال 1389 انجام شد، از بین بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر مراجعه کننده به کلینیک و مطب های متخصصین گوارش شهر یاسوج، 42 نفر به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه مساوی مداخله و کنترل تقسیم شدند. پس از اجرای پیش آزمون که با استفاده از مقیاس فراوانی و شدت علایم روده) (bss-fs، پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر(ibs-qol-34) و پرسشنامه افسردگی و اضطراب بک به عمل آمد، گروه مداخله طی 8 جلسه هفتگی علاوه بر درمان معمول، مورد درمان شناختی ـ رفتـــاری مدیـــریت استرس قرار گرفتند، ولی گروه کنترل تنها درمان معمول را دریافت کردند. پس آزمون دو ماه بعد با همان ابزار انجام گرفت. داده ها با آزمون های آماری تحلیل کوواریانس وآزمون تی وابسته تجزیه تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان شناختی ـ رفتاری مدیریت استرس در کاهش علایم بیماران سندرم روده تحریک پذیر در گروه مداخله تأثیر معنی داری داشت(001/0=p ). نتیحه گیری: این مطالعه نشان داد، تلفیق درمان های دارویی به همراه مداخلات روان شناختی می توانند در کاهش علایم و بهبود بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر مؤثر باشند. واژه های کلیدی: